eski günlere ait eşyalar bulmak

geçen gün çocukken yazdığım günlüğümü buldum. bunun ne demek olduğunu biliyor musunuz? yamuk yumuk yazılarım, hatalı cümlelerim, komik ifadelerim, önemsiz kederlerim... keşke o günlüğü yazarkenki halimin yanına gidip, o çocuğu kucaklama şansım olsaydı. keşke içimdeki o ölmüş çocukla oturup muhabbet etme şansım olsaydı. ama o çocuk artık yok... ve ben o an ki halimi gerçekten çok özlüyorum. kendimi o zamanlar değersiz hissediyordum ve bu duygunun ne demek olduğunu iyi bilirim. ama şimdi görüyorum ki, ben de her çocuk gibi her şeye değermişim... çocukluk; sadece bir kez yaşanıyor, büyümek ise kaçınılmaz ve dönüşü olmayan bir yolculuk. bu yüzden iyi yaşatın. çocuğunuzun kıymetini iyi bilin...

sonra kendini eski günlerde bulmak

o günlere götürme ve gülümsetme etkisine sahip, anılarla doğru orantılı olarak değer kazanan eşyalar ve bu eşyaların yaşattığı bir takım duygular

zamana yolculuk gibii

direkt çöpe atarım. lüzumu yok. bunca zaman işime yaramamış. varlığından bi habermişim. bundan sonra da yaramasın.

Anı kutum var arada gözüme çarpınca hafiften bir gülümseme alıyor yüzümü. Bazıları çok eskiden kaldı ama güzel zamanlardı.

Kızılay gönüllü yeleğimi buldum. Haki yeşil, tam kalbin üzerindeki noktada gönüllü yazıyor havalı birşey-di. Önceden yani, şimdi insan bazanın altından çıkarmaya utanıyor.

Benim için hiç zor olmayan, hatta zaman zaman kendi isteğimle yaptığım eylem. Kocamaan bir kutum var. İçinde benim için kıymetli olan eski hediyeler, kendi kıymetli olmasa bile veren kişiye bir zamanlar kıymet verdiğim için sakladığım bir sürü minik ıvır zıvır, sırf benim için koparılıp verildi diye sakladığım bir yaprak bile var. Kıyamıyorum onları atmaya. Çünkü hepsi benim değse de değmese de hayatımdan ayırdığım zamanları temsil ediyor. Geçmiş hataları, yaşanmışlıkları toyluk zamanlarını hatırlatıyor.. saklayabildiğim kadar da saklarım, anıların hiçbir suçu yok sonuçta ..

Özellikle bu, çocukluk anılarına dair bi eşyaysa beni çok hüzünlendirir.